Van het padje af

Enkele dagen geleden zijn we iets afgeweken van de Pelgrimsroute. Waarom? Om bij Jaap en José langs te gaan in Dondas. Niël kent hen van de kunst10daagse in Bergen 2018. Dit is het tweede bezoek aan hun, de eerste was in najaar 2018 met de auto. Bij aankomst eerst een verfrissende douche bij het zwembad, daar knapt een mens van op. Een heerlijk taartje met een espresso staan al voor ons klaar.

Buurman Theo is er ook en vertelt alles over zijn passie Koeien. Ik weet nu bijna net zoveel dus kan altijd nog een carrière switch maken naar boerin. Leuke gesprekken weer met José en Jaap. José trekt zich terug in de keuken en heeft binnen no time een heerlijke paddenstoelen-risotto met een frisse groene salade op tafel getoverd. Dank Jaap en José voor de heerlijke lunch en de gezelligheid. Het was zeker de moeite waard om van de route af te wijken.

We zullen doorgaan!

Terug op de camping besluiten we nóg een dagje bedenktijd erachter aan te plakken. We zijn een beetje van ons padje af door Oranje Spanje. Het is een kleur maar wat zegt dat? Wij fietsen door rustige gebieden en komen niet in de grote steden. Een artikel in “España” geeft toch een heel ander beeld (link). We zijn veiliger op ons fietsje in Spanje dan dat we in Rotterdam rondlopen. We genieten nog een dagje van de paradijselijke camping waar Corona ver weg lijkt maar we er wel serieus over nadenken. We krijgen reacties van onze blog-volgers dat we vooral door moeten gaan. En we zingen nogmaals het mooie lied van Ramses Shaffy: We zullen doorgaan!

Indringer

Wat ik nog vergeten ben te vertellen is dat enkele dagen geleden we een indringer in de tent hadden. Niël was gaan douchen en ik lag nog een beetje wakker te worden. Ik hoorde een soort geritsel en iiieeeuuuw er zat een kikker of was het een pad! in de tent. Nou vind ik koeien heel leuk (niet in de tent) maar kikkers daar spring ik normaal gesproken wel een metertje voor de lucht in. Deze was gelukkig klein en had volgens mij zelfs een klein kroontje op. Ik kwam echter niet in de verleiding om hem te kussen. Ik heb tenslotte mijn prins al op zijn stalen Cube ros. Met m’n slipper heb ik zijne hoogheid de tent uitgewerkt. 

End of Paradise, begin of a new one

Vrijdagochtend nemen we afscheid van Xavier en Boris (vader en zoon) in hun “paradijs” en stappen op onze Cubes. Ze hebben er weer zin in en zo ook wij. De dag begint met donkere luchten en regen. We hebben al onze regenjassen aan en de schoenhoezen van Cube. Als je dan op pad gaat wil je wel droge voeten houden. Ze hebben de test erg goed doorstaan. Die middag besluiten we om ons tentje ingepakt te houden. Niet alleen van het padje af maar ook nog van onze kampeer-traditie af. In Mézin komen we via via bij Lynn, een engelse dame die getrouwd is met de zuid-afrikaanse kunstschilder Ray en wonen in een “lovely house/art galery”. Het huis ademt Kunst. Een huis vol schilderijen, veel naakten. Een heerlijke plek waar Niël zich als een vis in het water voelt. Ons slaapkamer hangt vol met “Australië”. Natuurlijk Ayers Rock maar ook de kust en enkele schilderijen van Tasmanië. Lynn en Ray hebben ook 20 jaar in Australië gewoond.

Met onze neus in de boter

Lynn vertelt ons dat er vanavond een gratis concert is in de kerk. Om kwart over zeven lopen we samen met haar naar de kerk om de hoek en worden we getrakteerd op een concert van “Acedémie de Jeunes Solistes”. Een jaarlijks terugkerend concert in Mézin. Wat een feestje. Wat een beetje regen niet voor verrassingen kan zorgen. 

Bed en Budget

De volgende ochtend staat er een heerlijk ontbijt voor ons klaar. We genieten er volop van. Onze missies deze reis is om ons budget in de gaten te houden. Eigenlijk is dat altijd een missie 😉 maar de uitdaging zit er in om voor gemiddeld 30/40 euro met z’n tweeën per dag rond te komen (camping 10/15 euro, eten 20/25 euro). Dat lukt deze dag niet maar een echt bed en een heerlijk ontbijt zijn dan ook onbetaalbaar. Maar begrijp me niet verkeerd, we genieten volop van het kamperen, fietsen, de ervaringen en de hele dag buiten zijn, dat is zeker onbetaalbaar.

Na de rondleiding door het 800 jarig huis van Lynn en Ray waar zij er 20 jaar van bewonen, raden zij ons aan om niet naar de kust te fietsen (wat ons plan was) maar toch weer zuidelijker te gaan. Dat gebied is veel mooier. Dus we besluiten weer ons pelgrimspad op te gaan zoeken. 

En door

Nieuwe route in onze navigatie-computer Garmin en gaan. Het eerste stuk allebei in de Eco stand. Pffff best wel “hilly”. Eco is goed voor je Ego, hij slinkt ervan 🙂 Na een pauze zit de pap in m’n benen dus zet ik hem op Tour en Niël doet mee. Helaas begint het weer te regenen. Het was voorspeld maar dan hoop je toch dat “ze” er weer eens naast zitten. Jasjes en hoezen aan en doortrappen. We besluiten na 66 km op een camping neer te strijken.

Leeg

De campings raken leeg. Het seizoen is over. En het mooie weer is op. Tenminste voor een paar dagen nu. Maar gelukkig blijven wij positief en enthousiast. Als we aankomen op de camping zetten we ons tentje neer. Het restaurant van de camping gaat vanaf morgen dicht dus helpen we ze nog even van hun laatste maaltje af. Het is te nat en koud om zelf te koken. Na een warme douche trekken we alle laagjes over elkaar en sokken met teenslippers aan. Erg charmant. Buikje vol en vroeg naar bed.

Ons padje weer gevonden

Iedere ochtend zijn we vroeg wakker dus hup eruit. Natte tent ingepakt, nog even koffie maken, yoghurt met muesli en noten, energy ontbijt en we kunnen er weer tegen aan. Ook vandaag bewolkt en buiig maar dat mag de pret niet drukken. Na 15 km zitten we weer terug op ons (pelgrims) padje.

26 augustus naar José en Jaap in Dondas 50 km

28 augustus van Valeilles naar Mézin 85 km

29 augustus van Mézin naar Plaisance 66 km

30 augustus van Plaisance naar Pau 74 km