september 17, 2020

De tijd vliegt

Door Sylvia

De tijd vliegt. Voordat je het weet is het weer de hoogste tijd voor een nieuwe blog. De afgelopen dagen waren lange dagen. Maar ook bijzondere! Wat een mooi land met zoveel diversiteit. Dankbaarheid voel ik voor dit avontuur wat we samen mogen beleven. Dankbaarheid voor al het moois wat we tegen komen. Zowel in de natuur als in de mensheid.

Woensdag 9 sept Burgos – Palencia, 108 km

Donderdag 10 sept Palencia -Tordesillas, 85 km

Vrijdag 11 sept Rustdag

Zaterdag 12 sept Tordesillas – Alba de Tormes, 104 km

Zondag 13 sept Alba de Tormes – Béjar, 65 km

Maandag 14 sept Béjar – Monfragüe, 86 km

Dinsdag 15 sept Monfragüe – Valdefuentes, 101 km

Hasta luego Santiago

Vanaf vandaag “duiken” we bij Burgos naar het Zuiden en verlaten de Santiago de Compostela Route. We schuinen toe naar Salamanca en volgen vanaf daar de route Via de Plata (zilver route). Dit is de Spaanse Santiago route vanaf Sevilla maar dan andersom. We laten Santiago dus links liggen of eigenlijk rechts. We zullen nog heel wat jaren in Spanje zijn dus Santiago tikken we vast nog wel een keertje aan.

Stoffig stel

Na de onbeschrijfelijke dag van Niël kan ik een dag beschrijven die heel duidelijk is; lang en stoffig! De eerste camping ligt op 120 km afstand. Gaan we dit halen? We gaan ervoor. We nemen de kortste weg. Garmin leidt ons dicht langs de snelweg over een onverharde weg. Pfff niet de meest inspirerende route. Na een dag pracht, nu een dag afzien. De ochtend is nog goed te doen maar we blijven zoeken naar een route die ons snel verder helpt. Het is warm, stoffig en lang.

*Wie is het stoffigst, mijn CUBE of mijn schoenen*?

We besluiten na 80 km dat we afbuigen naar Palencia om daar een hotelletje te zoeken. We spoelen het stof af en lopen het oude centrum in. Een mooi stadje met natuurlijk een Kathedraal in het centrum. De receptioniste van het hotel heeft ons een restaurantje aangeraden. Te moe om zelf te zoeken, schuiven we daar aan. Heerlijke gerechtjes para picar. De spanjaarden eten tussen de middag een uitgebreide maaltijd en ’s avonds wat kleine gerechtjes om met elkaar te delen; para picar = om te p(r)ikken. Daar worden we weer “mens”.

Tafels

Na een nachtje in een echt bed gaan we weer vol goede moed op pad. Vanuit Palencia eerst een klim omhoog naar zo’n 850 meter. Daarna niet naar beneden?!? We komen op een platte uitgestrekte vlakte. Het lijkt Nederland wel, zo plat. De weg is kaarsrecht en pas na 20 km hebben we de afdaling naar 600 meter. Met de auto rij je door de dalen en zie je de tafelbergen om je heen. Nu rijden we boven op de tafelbergen. Hier zijn dorpjes, wegen en muchos akkers. Het is een dia-positief van de beleving als je door het dal rijdt. Het is een (verborgen) wereld op zich. Zo gaan we vandaag wat “tafels” op en af.

Het laatste stuk word Niël getrakteerd op een lekke band. We zoeken een plaatsje in de schaduw. Gelukkig hebben we materialen bij ons. Binnen een half uurtje ligt er een nieuw binnenbandje in en fietsen we naar de volgende camping.

Gras of geen gras

De Spanjaarden hebben toch een heel ander idee over campings. Onze ervaring: het liefst zo dicht mogelijk langs een drukke weg, gezellig dicht bij elkaar staan (terwijl er plaats zat is), prijzen die 2 à 3 keer zo hoog zijn als in Frankrijk. En het zijn er maar weinig in het binnenland dus geen keuze. Beetje jammer maar ja we moeten het er mee doen.

Na het stof van afgelopen dagen treffen we ook een stoffige camping. We krijgen een plaatsje toegewezen op de kale grond. We vragen naar een plekje met gras. Dat kan, 13 euro extra por favor. Nee sorry daar kunnen we bijna een dag van eten. Dan maar in het “stof bijten”.

Pannenkoek

De camping winkel moet ons helpen aan een avondmaal want we hebben geen zin meer om terug te fietsen naar het dorpje. Ook hier weinig keus. Het worden pannenkoeken, variatie met Ham, Kaas of Jam. Niël kan ze heerlijk dun bakken. We zitten te smullen. Sowieso na een dag fietsen is onze eetlust groot. We blijven wel een extra dag want de fietsen knarsen van al het stof en wij ook.

Koud en donker

Uitgerust en met schone, gesmeerde fietsen gaan we zaterdag vroeg op pad. Het gaat een warme dag worden. We besluiten de wekker op 6.30 uur te zetten, net als op de hete dagen in Frankrijk. Echter zitten we een stuk zuidelijker en later in het seizoen. Het is nog pikkie-donker!! Dus 7.15 uur, lichten aan. 12 graden, jassen, been- en armstukken aan. Maar wat bijzonder is het om zo vroeg op de fiets te stappen. De wereld ontwaakt, de zon komt op, de aarde geurt nog naar de nacht. De eerste 40 km vliegen om.

Wat aardig!

We slaan af, een dorpje in om te ontbijten. De eerste indruk, een saai dorpje maar we hebben honger. We zetten koffie en maken een bak yoghurt met muesli en noten klaar. Voordat de koffie klaar is komt de overbuurman op ons aflopen met 2 heerlijke koeken. Por qué? vraagt Niël. Por qué no? zegt Alberto. De rest van de familie; moeder van Alberto, Juany en zijn zoontjes Nicolaas en Marcus, staan op afstand naar ons te staren. Muchas gracias, que agradable! Wat zijn er toch veel lieve mensen. Wanneer we het dorp uitfietsen hebben we een ander gevoel over dit voorheen saaie dorp. De mensen maken het verschil.

*Alberto, Juany, Nicolaas y Marcus, muy agradable*

Dat zeg ik, Gamma

We passeren weer vele graanakkers. Spanje wordt ook wel de graanschuur van Europa genoemd. Hoog opgestapelde stro balen vormen een onderdeel van het landschap. De één nog hoger dan de ander. Eén grote “gamma” voor de vogels om hun nestmateriaal te verzamelen. Daar moet nog een foto van gemaakt worden. We komen ook weer wat meer koeien en schapen tegen in het land. En roofvogels cirkelen eigenlijk overal in Spanje boven je. Indrukwekkend.

Na een lange dag, 104 km komen we aan op de camping. We zijn de enige gasten, dus een privé-camping, hoe chique is dat. Niet dat het stil is want naast de camping is een bar aan de rivier. Het is zaterdag avond, het dorp gaat uit en wij worden voorzien van muziek in de tent.

Daar zijn ze weer, de bergen

We staan vandaag iets later op maar alsnog om 8.30 op de fiets. Hogere bergen gaan we vandaag tegen komen dus we plannen de route niet te lang. De camping even gebeld maar die is helaas gesloten dus appartement geboekt om te overnachten in Béjar. We komen begin van de middag aan. De bergen vielen mee, of wij zijn meer getraind. Even geluncht en siësta gehouden in ons appartement.

Vrienden

Aan het eind van de middag treffen we Anne, Arco en de kinderen Nicky en Jesse op een terrasje. Vrienden uit Vejer die op vakantie zijn geweest in Noord-Spanje en vandaag op de terugreis waren. Zo gezellig om ze weer te zien na een half jaar. Heerlijk biertje gedronken. Zij gaan weer op pad en wij bestellen nog een hamburger (hij was lekker Jesse!) We zien jullie over een paar weekjes weer. Die nacht slapen we onrustig. Het is zó warm in het appartement. De volgende ochtend blijkt dat ze zo’n plastic onderlaken op het bed hebben liggen. Ken je dat!!! Je drijft echt je bed uit. Geef mij maar m’n luchtbedje.

*Fijn dat Don Quichot en Sancho Panza een maskertje op hebben*

Vrijheid

Maandagochtend rustig aan. Na het ontbijt vanaf Béjar eerst wat klimmen en dalen. We stoppen op een geweldige plek om koffie te drinken. We zitten op zo’n 1000 meter en hebben een uitzicht… on the top of the world. We dalen en klimmen nog even wat verder maar dan… een afdaling alsof je de “wereld” in vliegt. Wat een vrijheidsgevoel. We gaan van 1000 naar 500 meter op een bochtige weg. De haarspeldbochten hebben geen relingen en het lijkt alsof je zo loskomt van de aarde. Wat een beleving.

Doe mij nog zo’n afdaling

We rijden van een bergachtig gebied naar beneden tussen de olijfbomen. Met een grote glimlach op ons gezicht komen we tot stilstand. Wouw, wat een geweldige rit. Zo laten we de hoge bergen achter ons en hebben we nog behoorlijk wat kilometers te gaan voor we de camping bereiken. Ook hier zijn maar weinig mensen maar wel veel vogels. De camping bevindt zich in een natuurpark.

Natuurschoon

Vandaag staat er weer zo’n 100 km op de planning met temperaturen rond de 32 graden. Tentje opbreken, ontbijten doen we onderweg wel. De eerste 15 km fietsen we door het natuurpark. We kruisen een brede rivier met stijle wanden. Enkele herten steken vlak voor ons de weg over. We stappen af om de natuur te horen en zien. Tijd om te ontbijten op deze speciale plek. Na enkele minuten zien we een bankje. Het uitzicht is een grote rots in de rivier. Terwijl we koffie zetten zien we grote roofvogels cirkelen boven de rots. Eerst enkele daarna zelfs 50!

Burlen

In de verte horen we het burlen van herten. September, oktober is de paartijd voor edelherten. De mannetjes laten hun lokroep horen, het burlen. Ik kende het geluid niet maar het is indrukwekkend. We horen ze dichtbij maar ook ver weg. Wat een oergeluid!

Reuze courgette

Na het bijzondere ontbijt fietsen we weer door. Het is een dag met vele klimmetjes en afdalingen. Het zogenaamde wasbord. De zon schijnt weer volop. Het tempo zit er goed in. Na 70 km stoppen we voor boodschappen in Turjillo. Terwijl we de boodschappen in de tassen stoppen, kijkt een vrouw geïnteresseerd naar onze fietsen. We beginnen een praatje. Carmen houdt ook van fietsen. Ze komt net van de groentetuin en heeft haar boodschappen wagentje vol met verse groente. Ze is op weg naar haar vader die 4 km verderop in de bergen woont. Ze vraagt of wij wat groente van haar willen en geeft onze een enorme grote courgette, paprika en tomaat. Muchas gracias Carmen. Ik val in herhaling maar wat zijn de mensen toch ontzettend lief.

Na de lunch fietsen we nog 30 km door totdat we op camping Las Grullas aankomen. We zijn hier al eens een nachtje geweest in 2018 toen we met onze bus volgeladen naar Vejer reden om het koopcontract te gaan tekenen voor ons huisje. Het is een heerlijke rustige plek midden in de natuur. We zijn toe aan een paar dagen rust. De fietsen krijgen een onderhoudsbeurt, de was wordt gewassen, de blog wordt geschreven en de spieren mogen ontspannen. We hebben nog 400 kilometer te gaan tot Vejer de la Frontera, eitje.

Bedankt!

We zijn nu 7 weken onderweg, 11 blogs verder. Ik word blij van alle leuke, lieve reacties. Ook daar ben ik dankbaar voor. Fijn dat jullie ons volgen. De reacties zijn hartverwarmend.